Over Ben Stolk
Ben Stolk (sinds 1957) heeft zijn opleiding gehad aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Zijn werk bestrijkt een breed terrein. Hij tekent en schildert op het landschap geïnspireerde werken, hij ontwerpt meubels en lichtobjecten in opdracht en als omgevingsontwerper werkt hij aan opdrachten zowel buiten als binnen. Dat laatste vertaalt zich vooral in het maken van theaterdecors.
De schilderijen van Ben Stolk zijn uitvloeisels van uitgebreide studies en observaties van landschappen. Hij zoekt omgevingen die de moeite waard zijn om geschilderd te worden, plaatsen die veelal gevormd of veranderd zijn door menselijk ingrijpen. De landschappen zijn niet letterlijk terug te vinden. Ze zijn ontstaan en samengesteld uit ter plaatse gemaakte schetsen, aquarellen, foto’s, herinneringen en aantekeningen. Het gaat om de sfeer en het verhaal van het landschap. Ze zijn als een blauwdruk van de geschiedenis en geven de sporen weer van gebeurtenissen en menselijk ingrijpen de omgeving.
Industriële landschappen
Zijn laatste serie werken zijn impressies van industriële landschappen. Hij is gefascineerd door de imposante bouwwerken, ontworpen puur op praktisch nut. Industriegebieden hebben doorgaans een slechte naam, ze zijn vuil en lelijk. Door deze gebieden te bekijken vanuit vorm, kleur en lichtval, en vanuit belevenis, dynamiek en een beetje nostalgie is Ben op zoek naar een manier om zowel de Kathedralen van het Ruhrgebied als de petrochemische industrie van de Maasvlakte waardig in beeld te brengen. Zijn deze industriële landschappen op deze manier de moeite waard om, net als de 17e -eeuwse molens, geschilderd te worden?
Ben weet een beeld te schetsen van de fascinerende vormgeving van een wereld die niet meer bestaat of aan het verdwijnen is. Het is een document van de tijd, de kolen en staal kathedralen van weleer in het Ruhrgebied en de huidige petrochemisch industrie die over een aantal jaren in deze uitingsvorm verdwenen zal zijn. Het is de vraag hoe je naar deze landschappen kijkt, zijn ze de moeite waard om geschilderd worden? Zal het dezelfde status krijgen als de schilderijen van de de molens uit de 17e eeuw?
Wij zijn het landschap
Sofia Stolk
Bibberende monsters
ze overpeinzen hoe het was
toen alles nog geolied werd
en hun binnenste bewoog
op de maat van de mensen
in kleuren die nog moesten rijpen
Hoor hoe echo’s van de leemte
zich vervullen van kabaal
op het ritme van de vogels
en een argeloze tik
van knappend staal
De buiken leeg
maar toch verzadigd
Druipende vlakken en strakke lijnen
verwrongen
versplinterd
tot een vorm die beter staat
en met de dingen meebeweegt
als vluchtig licht de dans aangaat
met roestend ijzer
Dan zindert het
en is massieve industrie
fragiel zoals de tijd
en ook zo sterk
Beelden van Cement
Naast zijn werk op doek en papier experimenteert Ben Stolk al jaren met het maken van beelden in cement en beton. Door toevoeging van kleur, gebruik maken van structuur en vrijere vormgeving weet hij het ‘saaie’ cement om te vormen tot een karaktervol materiaal. Kennismaking met tempelbeelden uit Java en Bali inspireerde hem tot het creëren van zijn eerste figuren. Dit is uitgegroeid tot een steeds groter wordende familie van gnoomachtige wezens. Ze zijn ontsproten aan de fantasie, maar hebben, volgens de kunstenaar, sterk autobiografische trekjes.
Voor de cement beeldjes is gebruik gemaakt van een ‘uitsnijtechniek’. De ceramische figuren waren in eerste instantie ontwerpen voor grotere beelden in ferrocement, maar vormen zo langzamerhand een wereld op zichzelf. Zijn cementen beelden, de grote meestal in opdracht gemaakt, staan in vele tuinen.
